Feitencratisch en Compassioneel ontfermend, bezig zijn om het verschil te maken.
Feitencratisch
BiJeVa vzw doet met haar feitencratisch werken harder haar best voor de 3 hoofdrolspelers betrokken bij haar werk: ouders en kinderen, vrijwillig(st)ers en donateurs.
Feitencratisch werken vertrekt, anders dan bureaucratisch, vanuit de werkelijkheid waarbij door onze strategische inzet van sociale media op een informele manier een heel grote groep een beetje doet in samenhang met een kleine kerngroep die veel doet en die elk hun inspanningen daarbij ook richten op het leveren van waarde.
Het dienend voortrekkerschap van het feitencratisch werken is in handen van bezielster Anny De Windt. Als bezielster spreekt zij niet enkel tegen maar ook met de ouder(s) en hun kinderen, de vrijwillig(st)ers, en de donateurs. Voor de donateurs gebeurt dit via een donatie shop met mogelijkheid te chatten, op ons platform crowddonation.be. Met die donatieshop zoeken wij de interactie op. Als donateur bepaal je vanzelfsprekend hoeveel je van harte geeft maar bovenop kiest jij in de donatieshop ook waaraan BiJeVa vzw jouw donatie(s) moet uitgeven.
Dat zorgt dat de ouder(s) en hun kinderen, de vrijwillig(st)ers, en de donateurs betrokkene worden. Bezielster Anny De Windt doet dat vanuit haar geloof in de kracht van hun betrokkenheid en vertrouwt erop dat bij betrokkenheid er inzet zal zijn.
Compassionele ontferming
Anny: “Met compassionele ontferming bedoel ik geen medelijden (de emotionele betrokkenheid op de actuele emoties van ouders en/of kind) en geen empathie (zich in leven in de ellende of iets ongunstigs bij de ander). Maar verwijs ik naar een betrokkenheid op ouder(s) en/of kind die gericht is op onvoorwaardelijk dingen mogelijk maken of in elk geval hun armoede te verlichten. Iemand die zich compassioneel ontfermd over een gezin dat in een armoedesituatie zit is niet actueel arm, maar ‘potentieel arm’. Hij/zij beseft wat het betekend om in hun armoede te leven of op te groeien; hij/zij kan het zich indenken wat er gebeurd. Compassionele ontferming verwijst behalve naar betrokkenheid ook naar een houding (geduldig luisteren, aandacht, de taal van hun leefwereld leren, je eigen menszijn tonen, emotionele openhartigheid) en handelen (laten zien dat het anders kan, van echt doen…). Compassionele ontferming helpt om een gelijkwaardiger contact te hebben en doet ruimte ontstaan in het contact zodat de hulpzoekende zijn eigen regie kan pakken.
In deze omschrijving zit erkenning van de innerlijke kracht en het niveau van toewijding!”
Het gaat dus over de manier waarop je omgaat met mensen en over je vermogen om in te schatten wat werkelijk voor mensen van betekenis is, gericht op gelijkwaardig en verantwoordelijk handelen.
Het menselijke staat pas centraal als je vertrekt van de kansarmearme.
Wat aandacht krijgt groeit.
Er is pas sociale steun wanneer dit door ouder en kind zelf ervaren wordt.
Anny begint in de gezinnen aan hun keukentafel met niet-beoordelend luisteren naar ouder(s) en kinderen om rekening te houden met wat voor hen zelf van betekenis is, in hun eigen specifieke context.
Anny: “Daar leer ik hun taal, signalen herkennen, kom te weten wat er leeft, wat armoede met je doet en kom tot het besef dat in armoede leven chaos is.
Erkenning van wat voor die mensen zelf van betekenis is, in hun eigen specifieke totale omgeving, geeft hun waardig zijn terug en dat is van het grootste belang voor wederzijds respect. Wat aandacht krijgt groeit. Ik investeer in de relatie en niet direct in de inzet. Dat doe ik met een betrokkenheid en houding die ik compassionele ontferming noem”.
Haar houding is dingen mogelijk maken door daarvoor belemmeringen te gaan wegnemen of op een andere manier te ondersteunen geholpen door een team van 35 vrijwilligers. En dat is exact haar kracht: ze is er, altijd en onvoorwaardelijk. Ze komt niet naar hen toe met een aanbod en strakke (beleids)regels, maar ziet ouder(s) en kinderen met dromen, niet alleen met problemen. Zo geniet zij het vertrouwen van die mensen.
De bezielster, Anny De Windt, doet harder haar best voor kinderen en hun ouders
Helpen moet uitgaan van vertrouwen en het inzetten op vertellen, verzachten en versterken. Op een manier waarin een gelijkwaardige respectvolle bejegening en compassionele ontferming centraal staan. Gericht op het verminderen van stress, geen onnodige bemoeienis hebben met het gezin en tools aanbieden.